Whipping mama's ass

Tiny teeth for our tiny monster
Ons klein monsterke heeft er opeens twee tanden bij. De twee voorste tanden vanboven zijn er alletwee tegelijk doorgekomen, de arme ziel. Probleem is nu wel dat ze er af en toe al s mee in de borst durft te bijten...
En alsof ze haar mama daarmee nog niet genoeg doet afzien??? Gisteren heeft ze keihard haar plastic speelgoed tegen mijn lip geslagen. Resultaat? Een gezwollen, geschaafde bovenlip... en nu heft David natuurlijk schrik dat de mensen gaan denken dat hij mij afslaagt! Maar met een beetje ijs is de zwelling toch aanzienlijk verminderd.

Plantation life revisited, part II (all the things I didn’t have time to write yesterday about our house, the plantation and our life here)
Een fenomeen dat je doet denken dat je tweehonderd jaar vooruit gereisd bent in de toekomst (’t is te zeggen, in vergelijking met Kameroen) is de vuilophaling. Inderdaad, je hebt het goed verstaan! Geen pampers meer in de tuin, geen maandelijkse rommelbrandjes... De vuilnisemmer word hier op het eind van de oprit gezet en die word bij tijd en stond opgehaald!
Verder is op op deze plantage echt wel iets te doen: er is een zwembad, tennisveld, badmintonveld, club waar je iets kunt gaan drinken. Er zijn twee paarden ter beschikking van wie maar wil. Daarenboven is David aan t zien om internet hier aan huis te krijgen, want momenteel werken we nog zoals op de socapalm, ’s ochtends schrijf ik en als het kan, dan zet David dat ’s namiddags op internet. Maar bon, dit is Afrika, dus dat zal nog wel even duren.
Met al die faciliteiten ziet de cite des cades eruit als een vakantiepark... wat wel een welkome verandering is. En naast de ochtendbel om de arbeiders naar hun werk te doen gaan, merk je hier zelfs niets van de fabriek of de plantages. Sinds ik hier ben heb ik nog geen enkele palmboom gezien, en de Hevea enkel van zeer ver.

Ons huis hier is zeer licht en we beschikken over een terras dat volledig met moustiquaires is afgezet, en waar zelfs een ventilateur hangt. We hebben wel nog steeds het termietenprobleem niet volledig opgelost, maar het beperkt zich momenteel enkel tot een slaapkamer. Natuurlijk zijn er nog een aantal werkjes te doen, die zoals gewoonlijk een beetje op zich laten wachten, maar bon, we zijn gelukkig zoals het is, en in europa moet je ook op de vakmensen wachten.
We hebben opnieuw een vrij grote tuin (ik ben er zelfs nog niet in geslaagd tot het iende te geraken – al ligt dat aan het feit dat ik nog niet de moed heb gehad mijn gesloten schoenen aan te trekken), vol fruitbomen. De papaya’s zijn alleszins uitstekend.
Net voor ik toekwam had David al iemand gevonden om voor ons te werken. Ze heet Maryam en tot nog toe heb ik eigenlijk nog geen vinger moeten uitsteken, tenzij voor Aini’s eten te maken, ant dat doe ik liever zelf. Zelfs de was hoef ik niet eens te doen en ze gebruikt nu zelfs wasnoten!!! En ik dien te zeggen dat we al twee weken superlekker eten gekregen hebben. Wat een verschil met Kameroen! Ik heb trouwens de indruk dat de meeste mensen hier gelukkig zijn met hun personeel.

Material girl (what is happening to our shipment coming from Cameroon?)
Toen we uit Kameroen vertrokken hadden we al onze spulletjes netjes ingepakt in zeventien kisten en al onze persoonlijke meubelen doorverkocht, aangezien het zoveel gemakkelijjker zou zijn om alles te verhuizen per vliegtuig. Twee- en een halve maand zijn voorbij gegaan en ik bevind mij nu in Ivoorkust, zonder ook maar iets van wat we indertijd hebben ingepakt. Een paar weken terug werd al duidelijk dat ons gerief in alle geval niet per vliegtuig zou komen, maar per container, waar het zat op dat eigenste ogenblik was een groot raadsel. Twee dagen terug heb ik David nog s doen zagen en ondertussen is hij al te weten gekomen dat het op een boot zit en ook hoe die boot noemt. De reden voor het lange wachten was dat er blijkbaar zeer weinig boten rechtstreeks van Kameroen naar Ivoorkust varen. Het is nu nog zeer de vraag wanneer die dingen hier gaan toekomen, want over hoe lang dat duurt, konden we geen antwoord krijgen. Laat ons hopen dat het hier is voor we weer verhuizen. In any case, zou het deze keer niet lang bij de douane blijven plakken. Ik opteer vanaf nu voor de optioe kameel + tent!